Het verlies van een steunpilaar
Dinsdagavond nog met zijn cursisten en wat niemand had kunnen bedenken: ineens is hij er niet meer…
Wat Ben allereerst typeert: hij was een steunpilaar. Hoe vaak liep hij niet van de Torenstraat, waar zijn atelier was, de honderd meter naar Arti-Shock… en altijd om iets te brengen… Een idee, hij klaarde een klus, een hart onder de riem, een wijze raad; zo vanzelfsprekend dat hij er was.
Behalve steunpilaar was hij zoveel meer: een zeer veelzijdig kunstenaar, ondernemer (ook al zou hij daar zelf zijn wenkbrauwen wat bij optrekken), vraagbaak, gangmaker… Zorgde voor muziek, hielp bij inrichten, bracht plezier en relativering mee.
Vanaf 2015 tot 2022 zat hij in het bestuur van Arti-Shock namens de kunstenaars en die rol vervulde hij met verve. Hij hield het bestuur scherp als er een voornemen was waarvan hij vond dat het ten koste van zijn vakgenoten zou gaan: altijd de kunst en kunstenaars voorop!
Hoezeer wij hem zullen missen, des te meer zal dat nog gelden voor zijn dierbaren. We denken aan jullie.
En aan Ben! Ben, bedankt voor alles!
